Dagboek: Fotograferen op Glastonbury

Matt Cardy, een prijswinnende fotograaf die heeft gewerkt voor grote nieuwsorganisaties zoals The Sunday Mirror, The Times en The Sun, heeft al meer dan 20 jaar het iconische Glastonbury Festival vastgelegd. Hij deelt vandaag zijn tips met ons over het fotograferen van festivals.

"Toen ik in 1989 voor het eerst naar Glastonbury ging, was ik 18 jaar oud. Pas in 1998 liep ik er rond met mijn eerste perskaart, vergezeld van een notitieboekje en een camera. Sindsdien heb ik op elke editie als fotograaf gewerkt. In de beginjaren, toen ik nog met een analoge camera werkte, was het festival veel chaotischer. Ik vertrouwde op mijn Nikon F5. Tegenwoordig is de logistiek vereenvoudigd, maar de energie en magie zijn nog steeds volop aanwezig. Het is een uitstekende test voor zowel apparatuur als fotograaf. Als je Glastonbury kan overleven, wordt de rest een eitje!”

Uitrusting

“Vroeger propte ik elke camera en lens die ik had in mijn koffer, en leende zelfs wat spullen van vrienden. Tijdens Glastonbury weet je nooit wat er gaat gebeuren, dus je hebt echt van alles nodig, van een ultragroothoeklens tot een 500mm-telelens.

Nu neem ik meestal twee digitale spiegelreflexcamera's mee, momenteel zijn dat twee Canon EOS 1DX Mark II's, samen met een Canon EOS 5D Mark IV. Ik zweer bij de 70-200mm f/2.8 L USM-lens, maar ik heb ook graag een paar prime-lenzen bij me, vooral de 24mm f/2.8 STM en de 50mm f/1.4 USM. Voor een lichtere optie heb ik ook een Canon EOS 5D. Dit jaar denk ik eraan om wat van mijn uitrusting om te ruilen voor systeemcamera's, misschien de Canon EOS R5 of Canon EOS R6.

Daarnaast zitten er ook een GoPro Hero8 Black en een DJI Osmo Pocket in mijn koffer. Die zijn geweldig voor foto's vanuit een hoog perspectief of voor het maken van creatieve video's. En mijn iPhone gebruik ik ook regelmatig. Ik heb nu een iPhone 12 Pro Max, die fantastisch is - weer een handige tool in mijn arsenaal. Maar zoals ze zeggen, de beste camera is soms gewoon degene die je bij je hebt.”

Uithoudingsvermogen

“Glastonbury vergt een flinke dosis uithoudingsvermogen. Ik woon vlakbij het festivalterrein en begin al dagen en weken voor het festival foto's te maken van de opbouw. Tijdens het festival zelf ben ik vanaf 7.00 uur op woensdagochtend, wanneer de poorten opengaan, tot de laatste festivalgangers op maandag huiswaarts keren en een team van medewerkers het terrein schoonmaakt. Dat zijn zes intense dagen. Soms zijn de beste momenten voor foto's bij zonsopgang - en in juni betekent dat om 5.00 uur. Dus je moet goed met je energie omgaan.”

Het weer 

“Ik heb al alle soorten weer meegemaakt op Glastonbury, behalve sneeuw. Maar eerlijk gezegd zou dat me zelfs niet verbazen. Je moet echt op alles voorbereid zijn, met rubberlaarzen én zonnebrandcrème. Op sommige dagen heb je beide nodig. Ik kan nog steeds niet beslissen wat lastiger is: een hittegolf zonder veel schaduw, of aanhoudende stortregens zonder schuilplaats.”

“Voor mijn apparatuur is regen natuurlijk het ergst. Tijdens een bijzonder natte editie van het festival begaven twee Canon EOS 5D Mark II-camera's het, en liet ook het merendeel van mijn lenzen me in de steek. Niets leek meer te werken, behalve een oude Canon EOS 1D en een 300mm f/2.8 L USM. Om voorbereid te zijn op regenachtig weer, neem ik altijd een aantal douchemutsen mee om mijn camera droog te houden. Ook wat oude zeemlappen komen van pas. Tijdens die natte jaren is het lastiger om over het terrein te lopen, maar de modder levert altijd geweldige foto's op. Variatie is leuk. Als ik het weer zou kunnen bepalen met een toverstokje, zou het op woensdag zonnig zijn, met veel regen op donderdag om alles lekker modderig te maken, en dan weer mooi weer op vrijdag voordat de muziek begint op de hoofdpodia.”

Logistiek

“Een perskaart heeft zo zijn voordelen. Je kunt ermee naar de persruimte backstage, waar je je spullen veilig kunt opbergen. Je kunt er je laptop en camera batterijen opladen en er is wifi om foto's te verzenden. Maar het belangrijkste is dat je er altijd een kopje thee kunt krijgen. Als je geen toegang hebt tot zo'n privilege, moet je goed nadenken over hoe en waar je je camera batterijen gaat opladen. Moderne batterijen gaan lang mee, maar het is toch verstandig om te investeren in reservebatterijen en een powerbank. In mijn eerste paar Glastonbury-jaren werkte ik nog met rolletjes film. Digitale camera's hebben alles zoveel makkelijker gemaakt, maar je moet wel denken aan geheugen en opslag. Ik heb altijd een externe harde schijf en veel grote geheugenkaarten bij me.”

Verwacht het onverwachte

“Het maakt niet uit hoe vaak ik al op Glastonbury heb gewerkt, het festival blijft me verrassen. Net wanneer je denkt dat je alles hebt meegemaakt, verschijnt plotseling de Dalai Lama op het podium of loopt Prins Harry voorbij. Er circuleren altijd geruchten over Glastonbury en wie er wel of niet komt - zowel voor als tijdens het festival. Ik heb geleerd om geen enkel gerucht zomaar af te schrijven, hoe onwaarschijnlijk het ook klinkt.”

Geniet ervan!

“Als je 16 uur per dag werkt en je slaap tekort komt, kun je soms uit het oog verliezen hoe bijzonder het evenement is waar je verslag van doet. Fotograaf zijn op Glastonbury moet een van de beste banen ter wereld zijn. Maar je hoeft niet de hele tijd vlak bij het hoofdpodium te staan om geweldige foto's te maken. Vaak vind je de meest interessante onderwerpen in de meest afgelegen hoekjes van het terrein. Elk jaar beleef ik wat ik een 'Glastonbury-moment' noem: het moment van verwondering als je je plotseling weer realiseert waar je eigenlijk bent.”

“Glastonbury is altijd het hoogtepunt van mijn jaar als fotograaf. Het is zo'n uniek evenement en het blijft een voorrecht om de actie en het prachtige decor van het festival vast te leggen. Ja, het vergt veel uithoudingsvermogen, maar hoe zwaar het ook kan zijn, ik zou het voor geen goud willen missen.”

Bedankt, Matt! Lees meer interviews op onze MPB Blog.