In Actie: Nikon Z9 | De Systeemcamera voor Wildlife

In 2021 kreeg natuurbeschermingsbiologe en wildlife fotograaf Lara Jackson een eervolle vermelding in de categorie 'Raw Moment' bij de Wildlife Photographer of the Year awards van het Natural History Museum in Groot-Brittannië. Lara Jackson begon met de Panasonic DMC-FZ330, maar maakte haar bekroonde foto van een leeuwin met een goedkope APS-C spiegelreflex: de en 150-600mm f/5-6.3 DG OS HSM. Sindsdien heeft Lara haar fotografie skills verder ontwikkeld en gebruikt ze de Nikon Z9 systeemcamera, 100-400mm f/4.5-5.6 VR S en 400mm f/2.8 TC VR S. 

In dit artikel vertelt Lara over haar creatieve reis, de overstap van spiegelreflex met cropsensor naar een full-frame systeemcamera en deelt ze haar ervaringen in Serengeti National Park, Tanzania, en Torres del Paine National Park, Patagonië, Chili. Lees verder voor meer.

Toen ik als 21-jarige voor het eerst een camera oppakte, had ik nooit verwacht dat ik deze bijzondere, inspirerende reis zou maken en uiteindelijk als wildlife fotograaf een leven zou leiden waar de meeste mensen van dromen. Op de eerste plaats ben ik zoöloog en natuurbeschermingsbioloog. Tijdens een onderzoeksreis naar Madagaskar, voor mijn proefschrift, veranderde alles. Ik had een actiecamera bij me, wist niks van fotografie en miste talloze kansen om prachtige foto's te schieten van de Sifaka-maki’s die regelmatig uit de bomen boven onze tenten zwierden.

Bij thuiskomst ben ik direct naar de winkel gerend en kocht mijn eerste camera: de Panasonic DMC-FZ330. In eerste instantie wilde ik niet investeren in meerdere lenzen, maar dat duurde niet lang. Ik raakte al snel in de ban van fotografie. Na twee studiereizen naar Belize en Kenia besloot ik dat het tijd was om deze hobby wat serieuzer te nemen en met het spaargeld dat ik tijdens de zomermaanden verdiende door in een restaurant te werken, kocht ik een Canon EOS 750D en Sigma 150-600mm f/5-6.3 GS OS HSM.

Het voelt nog steeds onwerkelijk om te kunnen zeggen dat deze foto werd bekroond als 'highly commended' in de categorie 'Raw Moment' van de Wildlife Photographer of the Year 2021. In maakte deze foto met mijn instapmodel spiegelreflex. Van de honderd foto's die in de prijzen vielen, was mijn camera-uitrusting verreweg de goedkoopste.

Wildlife fotografie staat bekend om de hoge kosten. Dat ik die prijs heb gewonnen met een relatief goedkope camera bewijst dat je geen geavanceerde apparatuur nodig hebt om bekroonde foto’s te maken of een carrière voor jezelf op te bouwen als wildlife fotograaf. Jouw visie, de unieke manier waarop je de wereld en het onderwerp voor je ziet - dat is wat ervoor zorgt dat jouw fotografie opvalt. 

De belangrijkste vaardigheden die je nodig hebt voor wildlife fotografie zijn het herkennen van interessant gedrag, anticiperen op de bewegingen van een dier en ze op een aansprekende manier inkaderen. 

Mijn erkenning als onderdeel van Wildlife Photographer of the Year heeft mijn carrière enorm versneld. Het zette me op de kaart en gaf me het vertrouwen om een carrière als wildlife fotograaf te beginnen. Sindsdien heb ik samengewerkt met een aantal inspirerende liefdadigheidsinstellingen die belangrijk werk voor natuurbescherming verrichten.

Ik fotografeer nu met de Nikon Z9 en Nikon Z 100-400mm f/4.5-5.6 VR S. Als ik terugkijk naar de foto’s die ik maakte aan het begin van mijn fotografiereis, is er een duidelijke verbetering in de kwaliteit te zien. Hoewel ik mijn uitrusting gaandeweg heb geüpgraded, is de verandering niet alleen aan mijn apparatuur toe te kennen. Ook vaardigheden als fotograaf zijn verbeterd en gegroeid. Mijn visie heeft zich ontwikkeld, mijn composities zijn creatiever, mijn beelden zijn speels, serieus en krachtig. Zoals men zegt; de beste camera die je ehbt, is de camera in je hand. We zijn allemaal in staat om impactvolle en betekenisvolle verhalen met de wereld te delen.

Afgelopen juli, tijdens de ijskoude wintermaanden, kreeg ik de unieke kans om Patagonië te bezoeken - een plek waar ik al van kinds af aan van droomde. Het nationale park Torres del Paine, dat is vernoemd naar de iconische drie pieken die boven het landschap uittorenen, is een van de mooiste en ruigste omgevingen ter wereld. Met zijn prachtige landschappen, zware wandeltochten en overvloedige fauna is het niet moeilijk te begrijpen waarom Torres del Paine National Park elk jaar bijna 250.000 bezoekers trekt. Ik trotseerde de brute wind en temperaturen en hoopte de ongrijpbare poema in deze bevroren wildernis te kunnen fotograferen.

Om de grootste kans te hebben om een poema te spotten, gingen we iedere ochtend op pad voor de zon opkwam. In het Torres del Paine National Park gelden strenge regels. Je moet op de paden blijven, dus als je in de verte een poema zou zijn, mag je er niet zomaar naartoe wandelen. Hoewel dit de fotografische kansen beperkte, zijn regels als deze van groot belang voor het behoud van het gebied, de vermindering van erosie, de inpace van menselijke aanwezigheid op de wilde dieren en voorkomt het onnodige schade aan de flora.

Gelukkig werd ik vergezeld door een paar van de beste spoorzoekers in de regio. Het duurde niet lang voor ik een glimp opving van mijn allereerste poema. Het was een magisch moment, mijn hart bonste in mijn borstkas, ik pakte mijn camera en begon foto’s te maken van dit enorme roofdier die ik alleen in documentaires had gezien.

Tijdens deze reis gebruikte ik mijn Nikon Z9 en de Nikon Z 100-400mm f/4.5-5.6, evenals de Nikon Z 400mm f/2.8, wat een beest van een lens is. Voor deze reis had ik nog nooit een prime lens gebruikt, ook niet met zo'n snel diafragma, en ik vond de kwaliteit die de kleinere scherptediepte aan mijn foto's gaf geweldig. 

Ik ben helemaal weg van mijn uitrusting. De Nikon Z9 is super intuïtief en ik vind het geweldig dat je - in realtime - de aanpassingen aan je instellingen kunt zien via de zoeker. De mogelijkheid om tot 20 beelden per seconde te maken is een groot voordeel met snel bewegende en onvoorspelbare wilde dieren.

De 100-400mm is een geweldige lens en ik vind het heerlijk om zoveel flexibiliteit te hebben als het gaat om mijn brandpuntsafstand. De voordelen van een zoomobjectief kwamen duidelijk naar voren tijdens een ontmoeting met een poema, toen een moeder en haar twee welpen aan het rusten waren op de top van een steile helling, de heuvel af draafden en de weg overstaken op drie meter afstand. Doordat ik kon uitzoomen en snel kon reageren op de verandering in het gedrag van een dier, kon ik een aantal unieke, lage hoeken vastleggen.

Dankzij de uitgebreide kennis van mijn gidsen had ik meerdere kansen om poema's van dichtbij te observeren en te fotograferen, zonder dat de roofdieren ons in de smiezen kregen. Zo zag ik een vrouwtje een guanaco die ze had gedood, opbergen en opeten. En zelfs een parend paar, waarbij het mannetje bijna drie keer zo groot was als zijn vrouwelijke partner. In dit prachtige landschap was elke ontmoeting met de poema magisch. De mogelijkheid om dit krachtige dier te fotograferen vulde me met zoveel dankbaarheid en ontzag voor onze aarde.

Op zoek naar meer wildlife content?

Dit artikel maakt deel uit van de MPB Gids: Wildlife fotografie en Videografie, onze uitgebreide kijk op het maken van wildlife beelden, met camera-aanbevelingen, advies en interviews met experts.