Review: Canon EOS R5 voor huisdierenfotografie

Wildlife-, dieren- en huisdierenfotograaf Demi-Leigh Freeman was op zoek naar een camera om haar fotografie naar een hoger niveau te tillen. MPB gaf haar een Canon EOS R5 te leen om te testen hoe deze beviel. Laten we eens kijken hoe het ging.

Ik wilde heel graag de Canon EOS R5 kopen na het zien van veel geweldige resultaten online, vooral de dierlijke eyetracking en de videomogelijkheden. Dus ik was erg blij dat ik de kans kreeg om hem uit te proberen met de Canon EF-EOS R, zodat ik mijn lenzen kon gebruiken: de Canon EF 70-200mm f/2.8 L IS II USM de Canon EF 100-400mm f/4.5-5.6 L IS II USM en de Sigma 35mm f/1.4 DG HSM EF combinatie van deze lenzen met de camera gaf me volledige controle zonder vertraging en leverde spectaculaire resultaten op. Ik had niet gelukkiger kunnen zijn.

Ik besloot de camera in verschillende omgevingen te testen. Normaal ga ik niet naar buiten in stormachtig weer, maar ik werd gemotiveerd door het idee om herten in de regen vast te leggen tijdens de stormen van februari 2022. En het stormde echt. De camera presteerde fantastisch in de regen; geen enkele functie werd beïnvloed door de belichting, wat een groot pluspunt was.

Ik was erg blij met hoe de camera de ogen van het hert volgde. De mogelijkheid om van full-frame naar 1:16 te gaan, gaf me de kans om met evenveel detail te fotograferen. Vooral de helderheid tijdens het bewerken van foto's was opvallend. Ik zag meteen het verschil in scherpte en helderheid tussen mijn Canon EOS 90Den de R5. Bovendien viel de beperkte hoeveelheid ruis op, waardoor het gebruik van denoise-tools nauwelijks nodig was. De R5 bood meer kleur en diepte dan mijn 90D, wat een groot voordeel was bij het bewerken en corrigeren. Ik heb zelfs met verschillende instellingen kunnen experimenteren.

Mijn volgende uitdaging was een bezoek aan mijn plaatselijke dierentuin om de camera daar te testen. Ook hier was ik onder de indruk van de details. Ter vergelijking, hier is een onbewerkte foto die ik heb gemaakt van Daseep, de Sumatraanse tijger.

Het detail bleef behouden, zelfs nadat ik de foto enorm had bijgesneden. Zoals je kunt zien, kan de camera ongelooflijk veel details vastleggen, zelfs bij een flinke beelduitsnede, tot in de vezels van de vacht. Dat vond ik echt spectaculair! Ik besloot toen dat het voordeliger was om mijn foto's in volformaat te maken en ze later bij te snijden als dat nodig was. Het detailniveau bleef hetzelfde, alleen de bestandsgrootte veranderde aanzienlijk. Ik ontdekte dat volformaat foto's gemiddeld 50 MB waren, terwijl bijgesneden foto's rond de 20 MB waren. Dit is handig als je een kleine SD-kaart hebt of een groot evenement wilt fotograferen en je het niet erg vindt om bijgesneden foto's te gebruiken.

Als dierenfotograaf wilde ik vooral dieren in actie fotograferen, vooral honden. Ik nam contact op met een vrouw die vier fantastische collies had, waarvan er één een therapiehond was en de andere een reddingshond. Ze waren allemaal erg goed getraind. Ik vroeg haar of ze mijn ambassadeur wilde zijn en of ze het goed vond dat ik wat foto's van haar honden nam terwijl ik de camera uitprobeerde. Ik had op dat moment niet het volste vertrouwen in mijn vaardigheden wat instellingen betreft en ik wilde haar niet tot last zijn of dat het een complete mislukking zou worden. Het was een grote leercurve voor me.

We kwamen aan op onze locatie, het prachtige Cannock Chase, en het begon te sneeuwen - ik kon het niet geloven. Het was vijf minuten lang een sneeuwstorm. Na een half uur scheen de zon, alle tekenen van sneeuw waren verdwenen, en je zou niet denken dat het een dag met alle weersomstandigheden was. Regen, wind, sneeuw, zon... als de dag het kon hebben, dan had deze het allemaal. 

Ik bracht veel tijd door met de honden in het bos en was overweldigd door het ongelooflijke detailniveau en het vermogen van de camera om de ogen van de dieren te volgen. De enige uitdaging die ik tegenkwam was bij één hond met donkerdere ogen die meer opgingen in de vacht, waardoor de camera af en toe moeite had om de ogen te identificeren. Maar dat is allemaal deel van het uitproberen.

Ik zette de cameramodus echter op H+ Continu, stelde mezelf in en begon te schieten terwijl de honden over een omgevallen boomstam sprongen. Ik liet de scherpstelmodus op automatisch staan, met dierlijke eyetracking, om te zien hoe goed deze camera omging met de druk van zulke snelle bewegingen. En ik kan zeggen dat ik ongelooflijk onder de indruk was van de prestaties! De resultaten waren haarscherp en ik kon mijn ogen niet geloven. Ik moest zelfs een beetje huilen van geluk, want ik had dit zelf gedaan. Ik had prachtige foto's gemaakt en voor de allereerste keer kan ik echt zeggen dat ik tevreden was met het resultaat.

Tijdens mijn laatste uitstapjes vertelde mijn vader over een ijsvogel die hij in de buurt had gezien. Dus besloten we onze spullen te pakken en naar het plaatselijke reservaat te gaan. Na 20 minuten zoeken zagen we haar eindelijk, ze vloog naar beneden en ving vis. Gevonden! Ze bleef ongeveer een half uur in de buurt en ik besloot de camera op 1:16 crop te zetten om haar beter te kunnen zien, omdat ze erg klein was en dit me zou helpen de focus beter te bepalen zonder al te veel gedoe. Ze was ontzettend snel en elke keer als ik dichtbij genoeg kwam, vloog ze weg. Maar gelukkig lukte het me, zelfs met de crop, om een prachtige foto te maken van mijn allereerste ijsvogel.

Over het algemeen was ik onder de indruk van de consistente resultaten van de camera en zijn ongelooflijke technologie. Hij was eenvoudig in gebruik en ik kon me er snel aan aanpassen. Vooral het scherpstellen op de ogen van dieren vond ik fantastisch. Hoewel er nog wat gesleuteld moet worden voor dieren met donkere trekken, blijft het een indrukwekkend stukje gereedschap. Ik had niet blijer kunnen zijn met mijn ervaring ermee; het voelde bijna magisch, alsof het zo bedoeld was. 

Tijdens een van de mentaal meest uitdagende momenten in mijn leven haalde ik het beste uit deze camera. Nu heb ik duizenden foto's om door te nemen, te bewerken en van te genieten voor de rest van het jaar.

Het enige nadeel was de levensduur van de batterij. Omdat alles elektronisch is, ging de batterij bijzonder snel leeg. Ik raad dan ook sterk aan om de batterij op te laden als je langere tijd opnamen maakt of grote evenementen organiseert, want ik moest de batterij na elke trip opladen. Maar het is het helemaal waard. Als je van wildlife fotografie houdt, is de R5 zeker een Canon wildlife camera die het waard is om in te investeren.