MPB Meets: Sportfotograaf Eloisa Sánchez

Eloisa Sánchez is een professionele sportfotograaf die werkt voor het officiële fotoagentschap van de Mexicaanse voetbalcompetitie, Imago7. Haar werk is te zien in verschillende media, waaronder The New York Times, The Chicago Tribune, ESPN, Fox Sports en nog veel meer. Eloisa deelde haar verhaal met ons, vertelde over de uitdagingen als vrouwelijke sportfotograaf en sprak over haar bekroonde foto voor de World Sports Photography Awards 2021. 

Ontdek meer over de prestigieuze World Sports Photography Awards, gesponsord door MPB.

Kun je ons iets vertellen over je reis als fotograaf? Waarom koos je voor sportfotografie als carrière?

ES: Mijn interesse in fotografie begon al toen ik heel klein was, dankzij mijn vader. Het was altijd een hobby van me, zelfs als kind. Ik ben van nature een introvert, dus ik maakte vooral foto's voor mijn eigen plezier, om mooie momenten vast te leggen, zoals wolken, zonsondergangen, bloemen en dieren.

Naarmate ik ouder werd, raakte ik steeds meer geïnteresseerd in de technische kant van fotografie. Ik begon te experimenteren met verschillende lenzen, sluitertijden en diafragma's, om te begrijpen wat al die getallen eigenlijk betekenden. Het was een langzaam, autodidactisch proces omdat er toen alleen filmcamera's waren, geen digitale spiegelreflexcamera's of systeemcamera's (ik ben wat ouder). Jaren later, nadat ik mijn studie architectuur had afgerond, realiseerde ik me dat architectuur niet mijn roeping was. Na een flinke existentiële crisis besloot ik om van fotografie mijn beroep te maken.

Sportfotografie bood me een kans die ik nooit had verwacht. In het begin van mijn carrière nam ik elke foto-opdracht aan die ik kon vinden, gewoon om wat geld te verdienen en ervaring op te doen. Ik fotografeerde producten, sociale evenementen, kunstwerken, portretten, noem maar op. Op een dag ontmoette ik een fotograaf van Getty Images, die me vroeg om mijn portfolio in te sturen. Ze waren bezig met een groot project en zochten fotografen en videografen, vooral vrouwen. Ze waren tevreden met mijn werk en ik begon bij hen als assistent bij commerciële producties. Toen vertelden ze me dat ze ook hulp nodig hadden bij sportfotografie. Ik stond versteld.

Ik was eerlijk tegen ze en vertelde dat ik geen ervaring had met sportfotografie, ik had op dat moment meer een commercieel profiel. Gelukkig lieten de hoofdredacteur en andere fotografen me ter plekke van hen leren. De eerste keer dat ik een voetbalwedstrijd probeerde te fotograferen, was ik verbaasd hoe moeilijk het was om goede shots te maken. Ik bleef maar schieten en aan het einde van de wedstrijd had ik misschien zes fatsoenlijke foto's. Op dat moment raakte ik verliefd op de technische uitdaging van sportfotografie en sindsdien heb ik het niet meer losgelaten.

Kun je ons iets vertellen over je winnende foto "Playing in the Mist," die brons won in de categorie 'View' bij de World Sports Photography Awards? Welke uitrusting gebruikte je om deze foto te maken?

ES: Deze foto maakte ik tijdens een frisse, vroege ochtend terwijl ik een zomers voetbaltoernooi voor spelers onder 13 jaar versloeg op het terrein van de Mexicaanse voetbalbond. De mist was er maar zo'n tien minuten en verdween toen weer. Het toernooi zelf is behoorlijk intensief; het duurt een hele week en er worden zo'n acht wedstrijden per dag gespeeld. We hadden geen mist verwacht op die dagen, dus het was een verrassing. In eerste instantie maakten we ons zorgen, omdat dit natuurlijk problemen kon opleveren tijdens de eerste wedstrijden. Maar toen zag ik een geweldige kans om een andere benadering te proberen en unieke resultaten te behalen. Ik gebruikte een Canon EOS 5D Mark IV met een 70-200mm f/2.8 L USM lens om deze foto te maken.

Welke camera en apparatuur gebruik je? En hoe belangrijk is de apparatuur voor jou als fotograaf?

ES: Ik gebruik drie camera’s; de Canon EOS 1DX Mark III, Canon EOS 5D Mark IV en de  Canon EOS 5D Mark III. Qua lenzen gebruik ik de 400mm f/2.8 L IS USM, 200-400 mm, 300mm f/2.8 L IS II USM, 70-200 mm,  85mm f/1.4 L IS USM, 24-70mm f/2.8 L USMen de 16-35mm f/2.8 L II USM.

Soms gebruik ik ook een Canon 430II Speedlight flitser, belichtingsapparatuur voor portretten en PocketWizard radio's voor camera's op afstand.

Voor mij is de apparatuur wel belangrijk, maar niet essentieel. Natuurlijk kan een betere camera of lens het werk makkelijker maken, maar je kunt sportfotografie doen met elke camera en lens. Het belangrijkste is dat je je apparatuur goed kent, weet wat de beperkingen zijn, en duidelijk voor ogen hebt wat je wilt of moet bereiken. Daarnaast is het cruciaal dat je alle fotografische technieken beheerst. Als deze drie dingen op hun plaats vallen, kun je alles vastleggen.

Wat is je favoriete sport om te fotograferen en waarom?

ES: Mijn favoriete sport om te fotograferen is elke sport die me uit mijn routine en comfortzone haalt. 99% van wat ik fotografeer is voetbal. Ik hou van de sport en heb er een speciale band mee, maar soms heb ik iets anders nodig om mijn ogen en geest op te frissen. Ik geniet er echt van om mixed martial arts en boksen te fotograferen. Het is iets wat ik niet vaak doe, en het vormt een mooie uitdaging.

Hoe belangrijk is het om de sport die je fotografeert te begrijpen?

ES: Voor mij is dat absoluut essentieel. Sportfotografie draait om techniek en anticipatie, en natuurlijk ook om een beetje geluk!

De acties gaan zo snel dat als je wacht tot je ze door de zoeker ziet om te fotograferen, je ze waarschijnlijk mist. Je moet plannen en anticiperen op wat er zou kunnen gebeuren om het hoogtepunt van de actie vast te leggen. En om goed te kunnen anticiperen, moet je begrijpen wat er gaat gebeuren.

Het is onmogelijk om de toekomst te voorspellen, maar als je de dynamiek begrijpt van wat er speelt (de context, de achtergrond, de locatie, het tijdstip, de regels, hoe het eerder is gefotografeerd, welke acties je kunt verwachten en welke belangrijk zijn), kun je beter inschatten wat er waarschijnlijk zal gebeuren. En met een beetje geluk levert dat mooie resultaten op.

Hoe is het om op het veld te staan, spelers in actie te fotograferen, in een stadion met duizenden juichende fans?

ES: Meestal zijn we zo gefocust en druk bezig met het maken van alle foto's die we nodig hebben voor onze dagelijkse opdrachten, dat we niet veel tijd hebben om ons te laten meeslepen door de sfeer. Maar er zijn momenten waarop de energie in het stadion, de passie van de fans en het spektakel dat de atleten neerzetten zo intens is, dat je even moet stoppen om het echt in je op te nemen. Het is een ongelooflijke ervaring – moeilijk te beschrijven. Je krijgt kippenvel en een brok in je keel. Dat zijn de momenten waarop je je ontzettend dankbaar voelt dat je dit werk mag doen en op die plek mag zijn.

Laten we het eens hebben over vrouwen, sport en fotografie. In een sector die vaak als door mannen gedomineerd wordt beschouwd, zowel op het veld als achter de camera, dagen vrouwen eindelijk het patriarchale discours van de fotografie uit. Hoe is het voor jou als vrouw om in deze sector te werken?

ES: Voor mij is het een grote eer en ik ben er trots op om deel uit te maken van dit gilde, maar het brengt ook een grote verantwoordelijkheid met zich mee. Als vrouw worden we vaak gedwongen om constant te bewijzen dat we hetzelfde niveau kunnen bereiken als mannen, terwijl diezelfde vraag zelden aan hen wordt gesteld. We hebben te maken met kleinerende en neerbuigende opmerkingen, pesterijen, het onderschatten van onze prestaties, minder kansen, een lager salaris, en soms zelfs het ontzegd worden van opdrachten en reizen simpelweg omdat we vrouwen zijn. En dan moeten we ook nog bewijzen dat we gelijk of beter kunnen presteren dan mannen. Dat is een zware last om te dragen. Maar we moeten volhouden, samen, en de ruimte die we hebben verworven gebruiken om meer vrouwen, uit verschillende economische en sociale achtergronden, kansen te geven.

De realiteit is dat ik sportfotografie ben gaan doen omdat een agentschap hun genderquota moest halen. Het is een beetje triest, maar tegelijkertijd ben ik dankbaar, want zonder dat quotum had ik deze wereld misschien nooit leren kennen. Het agentschap waar ik nu voor werk, Imago7, heeft goede stappen gezet door vrouwelijke fotografen kansen te geven, maar er is nog een lange weg te gaan. Op dit moment zijn we slechts met zeven vrouwen op vijftig werknemers. Maar iedereen waardeert dat we de kans krijgen om ons als professional te ontwikkelen, puur op basis van ons werk en niet ons geslacht.

Nu is het onze verantwoordelijkheid om dit pad verder te openen door hard te werken. Dit pad dat de generaties vrouwen voor ons hebben geëffend met hun strijd, opoffering, doorzettingsvermogen en toewijding, voor degenen onder ons die hier nu zijn en voor de vrouwen die nog zullen komen.

Het sportlandschap verandert, maar er zijn nog steeds uitdagingen. Welk advies zou je jonge vrouwen geven die de sport in willen?

ES: Bereid je zo goed mogelijk voor. Ken je apparatuur door en door (ongeacht welke je hebt) en verdiep je in alle fotografische technieken die je kunt leren, alsof je leven ervan afhangt. Laat je niet meeslepen door het verhaal van likes en sociale media; kijk naar en leer van de besten, wees nederig en blijf je werk analyseren zodat je constant blijft verbeteren. Vraag om hulp en advies aan mensen die je bewondert, maar blijf trouw aan je eigen visie. Onthoud dat fotografie een taal is. Net zoals je letters moet leren om woorden te vormen, moet je eerst de basis van fotografie begrijpen. Daarna kun je complexe beelden creëren, of het nu gaat om een eenvoudig kiekje of een diepgaand verhaal.

En vooral: wees niet bang om het te proberen. Veel mannen solliciteren op banen waarvoor ze niet volledig gekwalificeerd zijn en krijgen de baan toch. Wees dus niet bang om ondergekwalificeerd te lijken; herken dat imposter-syndroom en bestrijd het met kennis en oefening, heel veel oefening. Wacht niet tot je “grote evenementen” kunt fotograferen om je vaardigheden te ontwikkelen of je portfolio op te bouwen; oefen waar en wanneer je kunt, zodat je klaar bent om elke kans die zich voordoet te grijpen. Natuurlijk zul je fouten maken, maar dat is de enige manier om te leren en ergens goed in te worden.

Wat is je favoriete herinnering aan het fotograferen van een sport?

ES: Mijn favoriete herinnering dateert uit 2017, toen ik verslag deed van de eerste halve finale van de eerste professionele vrouwenvoetbalcompetitie in Mexico. Ik fotografeerde al die jonge vrouwen die net hadden gehoord dat ze professioneel voetballer konden worden. Het was een nieuwe en nog wat onvolmaakte competitie, maar zij vervulden een droom die ze thuis nooit voor mogelijk hadden gehouden. En daar stonden ze dan, hun lichaam, hart en ziel op het veld achterlatend en een van de beste wedstrijden spelend die ik ooit heb gezien.

In hun opwinding zag ik onze strijd als vrouwelijke sportfotografen weerspiegeld in hun strijd als spelers van een "mannelijke" sport. Ik zag hun passie en toewijding, hun blijdschap om eindelijk hun eigen competitie te spelen in een stadion, vergelijkbaar met hoe wij ons werk doen in een door mannen gedomineerde industrie. Het raakte me diep en ik kon de tranen niet bedwingen, zowel voor hen als voor ons. Die wedstrijd zal ik nooit vergeten.

Aan welke projecten werk je momenteel? Is er nog iets dat je zou willen toevoegen?

ES: Op dit moment werk ik niet aan een specifiek project, maar ik ben een jaar lang aangesteld om het Mexicaanse nationale voetbalelftal te volgen en te fotograferen. Ik voel me enorm vereerd, dankbaar en opgewonden voor deze opdracht. Het hele team, inclusief de staf, coaches en speelsters, heeft me verwelkomd als een deel van hun familie, en ik ben dankbaar voor de kans om samen met hen te groeien. Net zoals in die wedstrijd in 2017, is hun droom om naar het WK en de Olympische Spelen te gaan ook mijn droom om hen daar te volgen. Deze zomer strijden we als locals voor een ticket, tegen wereldkampioenen USA en Olympisch kampioenen Canada. Wens ons geluk! Hopelijk zien we elkaar in Nieuw-Zeeland en Australië :)

Op zoek naar meer over sportfotografie?

Dit artikel maakt deel uit van de MPB Gids voor Sportfotografie, onze uitgebreide kijk op het genre sportfotografie, met advies, aanbevolen camera-apparatuur en interviews met een aantal van de beste fotografen van dit moment.