Canon EOS R6 vs Sony A7C voor Fotografie bij Weinig Licht

Wat is beter voor fotografie bij weinig licht: de Canon EOS R6 of de Sony A7C? Fotograaf Gess Puglielli werkte jarenlang met een full-frame digitale spiegelreflexcamera, de Canon EOS 6D, maar was benieuwd hoe twee full-frame systeemcamera’s zouden presteren in donkere omstandigheden. In deze review vergelijkt Gess de Sony A7C en de Canon EOS R6 met een selectie van FE- en RF-lenzen, en bekijkt hoe beide camera’s omgaan met weinig licht. Dit zijn de ervaringen van Gess.

Ik speel al een tijdje met het idee om over te stappen op een systeemcamera. Mijn trouwe metgezel is de Canon EOS 6D, een stevige, betrouwbare full-frame digitale spiegelreflexcamera met uitstekende beeldkwaliteit. Ik richt me niet op één specifieke tak van fotografie, maar reizen, wildlife en landschappen staan wel duidelijk bovenaan. De laatste tijd experimenteer ik ook steeds vaker met straatfotografie en conceptuele beelden.

Als ik mijn tas inpak voor een nieuwe trip, gaan er naast mijn 6D standaard twee lenzen mee: de EF 100-400mm f/4.5-5.6 L IS II USM telezoom en de EF 24-105mm f/4 L IS II USM. Meer heb ik eigenlijk niet nodig—maar lichtgewicht is het allerminst. Het is log, zwaar metaal. Tijdens mijn laatste dag wildlife fotograferen heeft het gewicht van de telezoom in combinatie met de camera zelfs gezorgd voor een blessure aan mijn linkerschouder.

Waarom het zo lang duurde voordat ik ging onderzoeken of ik mijn full-frame digitale spiegelreflexcamera moest inruilen voor een full-frame systeemcamera? Simpel gezegd: ik wist niet zeker of zo’n overstap me dezelfde beeldkwaliteit én hetzelfde bereik aan zoomlenzen zou bieden—zeker niet als het om wildlife fotografie gaat. Als het hele idee achter die overstap is om gewicht en volume van mijn uitrusting te verminderen, zonder in te leveren op kwaliteit of bereik, dan moet niet alleen de camera zelf lichter zijn, maar ook de lenzen die erbij horen.

De afgelopen weken kreeg ik de kans om zowel de Sony A7C als de Canon EOS R6 uit te proberen om te kijken of een overstap echt zou passen bij wat ik zoek. In eerste instantie wilde ik ze testen met vergelijkbare foto’s, maar omdat ik er verschillende soorten lenzen op had zitten, besloot ik ze gewoon los van elkaar te gebruiken—zoals ik dat normaal gesproken ook met mijn Canon EOS 6D zou doen. Dit is wat me opviel.

Waarom ik juist voor de R6 en de A7C heb gekozen? De keuze voor de Canon R6 lag voor de hand—ik ben al jarenlang Canon-gebruiker, dus die stap zou logisch zijn. De Sony A7C trok mijn aandacht omdat Sony nu eenmaal een grote speler is op het gebied van systeemcamera’s, en dit model in het bijzonder een full-frame sensor combineert met een opvallend compacte body.

Beide camera’s hebben flink wat sterke punten gemeen, maar verschillen ook op een paar cruciale vlakken—waaronder de prijs.

Tijdens mijn testperiode volgde ik een aantal fotografieworkshops, wat me een mooie kans gaf om te ontdekken welke camera het beste bij mijn manier van werken past. Welke camera maakte mijn leven makkelijker, ondanks dat ik de menu’s nog niet goed kende? Welke voelde intuïtiever aan, bood goede beeldkwaliteit én hielp me bij het snel instellen van wat ik nodig had? En vooral: met welke resultaten was ik echt tevreden? Ik fotografeer altijd in de manuele stand, omdat ik graag volledige controle heb over hoe mijn foto eruitziet—zonder eindeloos nabewerken. Daarom is een logisch en intuïtief menu voor mij essentieel. Zeker als je weinig tijd hebt om je shot te maken, zoals zo vaak het geval is bij natuurfotografie en wildlife.

Hier zie je een paar foto’s die ik maakte tijdens de workshop over duisternis in fotografie. De opdracht draaide om lage belichting, mysterieuze sferen, onverwachte standpunten, een tikje eigenzinnig en spelen met wat je wel en niet laat zien. De meeste beelden zijn in zwart-wit, omdat dat goed aansluit bij de sfeer van de opdracht.

Deze foto's maakte ik met de Sony A7C en de Sony Carl Zeiss 24-70mm f/4 ZA OSS lens. Ik vond het echt een fijne lens om mee te werken—lekker licht, en ondanks de opzettelijk lage belichting leverde hij scherpe beelden met een uitstekende beeldkwaliteit. De camera zelf is superhandzaam en licht van gewicht. Het menu is redelijk eenvoudig te gebruiken, al vind ik dat van de R6 nét iets gebruiksvriendelijker.

De Canon R6 ligt iets minder comfortabel in de hand, vooral omdat hij wat groter en zwaarder is. Maar qua prestaties is het een topper, zeker in combinatie met de Canon RF 50mm f/1.8 STM. Vooral voor straatfotografie is die combinatie echt subliem.

Bij weinig licht en een hoge ISO-waarde presteren beide camera’s opvallend goed, al levert de Sony net iets scherpere resultaten bij hoge ISO. Hier zie je een paar foto's die ik maakte in het avondlicht van North Laine in Brighton en aan de kust bij Hove.

Naast de standaardlenzen wilde ik beide camera’s ook testen met superzooms, om hun kwaliteiten bij wildlife- en landschapsfotografie te beoordelen. En ik moet eerlijk zeggen: de Canon RF 600mm f/11 IS STM heeft mijn hart gestolen. De lens is verrassend licht en levert haarscherpe, stabiele beelden. Dit is precies het soort telelens dat al een tijdje ontbrak op de markt—krachtig, draagbaar en relatief betaalbaar voor een 600mm. Hier zie je een foto die ik vanuit Hove maakte van Worthing. We hebben het over zo’n zestien kilometer, en toch laat deze opname perfect zien waartoe deze lens in staat is.

Wat betreft de prestaties van de A7C met een telelens: ik testte de camera met de Sony FE 100-400mm f/4.5-5.6 GM OSS. De resultaten zijn minstens zo indrukwekkend, maar er zit wel een keerzijde aan. Deze lens is zo’n 500 gram zwaarder en kost drie keer zoveel als de Canon RF 600mm f/11.

Dus, na twee weken testen en een hele reeks experimenten, ben ik eruit? Welke camera gaat mijn geliefde 6D vervangen? Als ik alleen naar de body kijk, is de Sony A7C voor mij de winnaar. Het is echt indrukwekkend hoe Sony een full-frame camera in zo’n dunne en lichte behuizing heeft weten te stoppen. De A7C is 55 mm dik tegenover 88 mm bij de R6, en weegt 509 gram in plaats van 690 gram. Daarbovenop heeft de Sony een hogere resolutie (24,2 megapixel tegenover 20,1), een batterij die langer meegaat, betere prestaties bij hoge ISO en, niet onbelangrijk, een veel vriendelijker prijskaartje dan de R6. Tegelijkertijd heeft de Canon R6 ook serieuze pluspunten. Het aanbod aan telelenzen is uitgebreider en lichter, je krijgt meer scherpstelpunten, een hogere maximale ISO, dubbele kaartslots, een gebruiksvriendelijker menu en een snellere burstmodus. En dat is nog niet alles. De keuze is dus niet zwart-wit. Maar als ik kijk naar draagbaarheid, prestaties en wat je krijgt voor je geld, dan heeft de Sony A7C voor mij net dat streepje voor.

Uiteindelijk draait het allemaal om wat je als fotograaf het belangrijkst vindt. Als prijs-kwaliteitverhouding de doorslag zou geven en ik me alleen met straatfotografie bezighield, dan zou ik zonder twijfel voor de Sony kiezen. Eén van de belangrijkste redenen waarom ik überhaupt naar een systeemcamera kijk, is het gewicht. En hoewel de A7C lichter is dan de R6, is die winst snel verdwenen zodra je er de FE 100-400mm telezoom aan hangt. Dan wordt de set ineens een stuk zwaarder dan de R6 in combinatie met de veel lichtere RF 600mm. Ik weet nog steeds niet honderd procent zeker welke het uiteindelijk wordt. Maar als ik nú zou moeten kiezen, dan zou ik waarschijnlijk toch voor de Canon R6 gaan.

Lees onze Sony A7CR review en meer camerareviews op onze MPB Blog.